Diğer
18 Nisan 2024
Dün sabah saatlerinde gazeteci milleti topyekûn sağdan sola geçtik ekranların, klavyelerin başına.
Kobani duruşmasından çıkacak "ara karar"ı bir politik süreç belirleyici olarak okumak üzere, her birimiz heyecanla beklemeye başladık.
Beklediğimiz şey iki dudak arasından dökülecek -gerçek manada iki dudak- ve önümüzdeki sürece dair "niyetleri" açık edecekti.
Elbette kimse Tayyip Erdoğan'dan demokratik ve köklü bir düzelme bekleyemezdi, yaşadıklarımız ortadayken bu beklentide biraz delirmişlik düzeyi de olurdu!
Ama, umutlandık, yalan yok!
Duruşmadan sadece birkaç saat önce bir yandaşın kaleminden "siyasi rehineliklerin son bulmasına" ilişkin bir yazı da okumuştuk üstelik.
Karar duruşması olması beklenen duruşma öncesinde son anda "karar duruşması olmaktan çıkarılmıştır" açıklaması da yapılmıştı.
Son derece şüpheye açık bir "duruşma dönüşümü"ne de tanıklık etmiş olduk.
Duruşmaya saatler kala yaşanan bu gelişmeler "tepki kontrolü" olarak yorumlandı…
Bu yorumlar bizlerin de bekleyiş heyecanını arttırdı.
Meslektaşlarla telefon trafikleri yaşandı, olabilir miydi bu?
Çocuksu bir saflığa mı kapılmıştık yine?Duruşmadan tahliyeler çıkması mümkün müydü?
Hemen şimdi olabilir miydi bu?
Böylece, bir anda…
Tayyip Erdoğan kendisine ve partisine kaybettirdiklerini Kürtler üzerinden başlatacağı ve tüm siyasi tutukluları kapsayacak bir "barışma süreci"yle mi yeniden toparlamayı hedefliyordu?
Selahattin Demirtaş'la husumet çok şahsi, o yüzden belki o değil ama misal Gültan Kışanak çıkabilir, gibi yorumlar yaptık.
Tek bir adamın ayakta kalma mücadelesi için bile olsa, cezaevlerindeki "intikam tutsakları" salıverilecekse, memnuniyet duyarız, umut dolarız, coşar, taşarız!
Ama işte…
Koskoca bir siyasi parti, parti başkanı, onlarca milletvekili, belediye başkanı yıllardır, -üstelik bir kısmı uzun tutukluluk süreçlerini........