Diğer

06 Aralık 2025

Bir lider arketipiyle ilk karşılaşmam, yazlık açık bir sinemada siyah-beyaz bir film sahnesinde oldu. Tozlu bir arenada, zincirlerle dizilmiş, kırbaçlanan kölelerin arasından biri başını kaldırdı. Bakışını değiştirmişti.

Adı Spartaküs’tü.

O an, çocuk aklımla bile hissetmiştim:

“Gerçek özgürlük, kaçmakla değil, uyanmakla başlıyor”

Yıllar sonra aynı filmi tekrar izledim. Roma’nın kan kokan arenasında aynı gladyatör sessizce ayağa kalktı. Kılıcını kaldırmadı. Sadece başını gökyüzüne çevirdi. Zincirleri hâlâ bileklerindeydi ama zihni özgürleşmişti. O an, tarihte ilk kez bir köle, sadece zincirlerine değil, korkusuna da isyan diyordu.

Adı Spartaküs’tü.

Tekrar aynı duyguyu hissettim.

“Özgürlük, önce zihinde başlar.”

Yakın zamanda bir kez daha izlediğim Spartaküs’ün en büyük farkı, korkusunu bastırması değil, onu dönüştürmesiydi. Spartaküs, liderliği korkularından kaçmakla değil, onları anlamakla kurdu. Kölelik korkusunu, özgürlük vizyonuna çevirdi.

Hissettirdikleri;

“Korkularımız bazen özgürlüğümüzün ilk kıvılcımıdır. Gerçek cesaret, korkusuz olmak değil, korkularına liderlik etmektir. Cesaret, korkunun yokluğu değil, anlamlandırılmış hâlidir. Liderlik, güçle değil; anlamla inşa edilir”

Spartaküs bir savaşçıdan fazlasıydı, bir liderin ilk bilinç hâliydi. Öz-liderliğini başlatmıştı. Kendinize liderlik etmeden başkasına liderlik etmeniz zaten mümkün değildir...

Spartaküs aslında liderliği istemedi. Ama adalet duygusu, onu doğal bir lider haline getirdi. Bugün de böyledir.

“Gerçek liderliği koltuk değil, vicdan görevlendirir. Gerçek liderliği kariyer planı değil, vicdan tasarısı başlatır.”

Spartaküs, sadece bir köle isyanının değil; “İnsanın kendi öz değerini hatırlama yolculuğunun sembolüdür. Liderlik başkalarını yönetme sanatı değil, öncelikle kendini anlamlandırma cesaretidir.”

Bu tür filmlere hayranlığım hep olmuştur. Duygusal zeka madeni olan Holywood daha sonra........

© T24