Diğer
19 Eylül 2024
Dün Yavuz Ekinci'ye romanı yüzünden açılan davayı izlemek üzere kalabalık bir grup yazar hep birlikte Çağlayan Adliyesi'ndeydik.
Herhangi bir mesleki ya da politik organizasyonla değil hepimiz kendiliğimizden, arkadaşımızın yanında olmak ve "Edebiyat yargılanamaz" cümlesini çoğaltmak için sabah 09.30'da yargılamanın yapılacağı Ağır Ceza Mahkemesi'nin kapısına dikilmiştik.
Yavuz, Ağır Ceza'da yargılanıyordu çünkü ona yöneltilen suçlama "Roman yazarak terör örgütü propagandası yapmak, terörü övmek"ti.
Söz konusu roman 2014 yılında yazılan "Rüyası bölünenler".
Roman ilk baskısının üzerinden 9 yıl geçtikten sonra Cimer'e yapılan bir ihbarla yazarının ifadesi bile alınmadan geçen yıl toplatılmıştı. Bu da yetmemiş bir yıl sonra da yazarı terör propagandası yapma suçlamasıyla yargılanıyordu.
Yavuz bu mahkemeyi duyurmak için yazdığı mesajında "Hukuk bana bu romanı neden yazdın diye soruyor" diyordu.
Bu soruyu bir yazara bir gazeteci, bir eleştirmen ya da bir okuru rahatça sorabilir. Ama soran bir savcı ya da hâkim olunca işin rengi orada değişiyor.
Yazdıklarının hesabını değil okura, eleştirmene, hatta bazen kendisine bile vermek zorunda olmayan yazar, defalarca mahkemeye çıkıp neyi neden yazdığını anlatmak zorunda kaldığında, bu bir hukuk değil mantık sorunu haline geliyor.
Edebiyatçılar hukukçulara roman yazmanın nasıl bir iş olduğunu anlatmak zorunda kalıyorlar.
Bu davada da durum değişmedi. Yavuz Ekinci'nin savunması hukuka verilen "Hayal gücüyle yeniden yaratılan gerçeklik ve edebi kurgunun incelikleri" temalı bir edebiyat atölyesine dönüştü.
Hukuksa, her zamanki gibi Türk sinemasının kötü adamı Erol Taş'ı sokakta görünce yuhalayıp taşlayan kaba seyirci misali duyduğunu, gördüğünü anlamayan, hatta yanlış anlayan bir cehalet abidesi gibi hayasızca sormaya meyyaldi:
"Sen bu romanı neden yazdın?"
Siz istediğiniz kadar, "Evet, roman meselesini bir gerçeklik üzerine kurdu ama orada yazılanlar gerçek değil kurgu, yani hayal ürünü" deyin, resmi tarihe hizmet eden hukuk, eğer niyeti yoksa, cevabı duymazdan geliyor. Kendi cevabını yaratmanın yollarını arıyor.
Romanlar, şiirler, hikâyeler, oyunlar, şarkılar da........