Frankenstein, amaçsız bir görsel şölen |
Diğer
T24 Haftalık Yazarı
23 Kasım 2025
Mary Shelley’nin romanından uyarlanan filmin açılış sahnesinden, yönetmen Guillermo del Toro’nun felsefe yerine aksiyon peşinde olduğu belli. 1857 yılında geçen filmin başında yaratık, onu dirilten Dr. Victor Frankenstein’ı Kuzey Kutbu’nda arar. Kaptan Robert’ın mürettebatına saldırıp “Onu bana getir” diye kükrerken bir süper kahraman filmi izlediğimi düşündüm.
Sahneler hayranlıkla bakılacak birer fotoğraf nitelikte. Peki ansızın patlayan kırmızı, mavi ve pembe gözümüzü kamaştırmaktan başka neye hizmet ediyor? Ekranda renkleri takip ederken sosyal medyada kısa videolar izliyor gibi hissettim. Cafcaflı kütüphane, oyuncakçıya benzeyen mekanlar ve şatafatlı kostümler tek tek bakıldığında güzel. Ama hepsi bir araya gelip bir bütün oluşturmuyor. Göz alıcı renklerin ne senaryoya ne de karakter gelişimine katkısı var. Amaçsız bir görsel şölen izliyoruz.
Oysa roman, insanların görünüşlerine göre değerlendirilmesini eleştirerek ön yargılarımızı yüzümüze vurur. Kitapta “yaratık” yeniden hayata dönüp gözlerini açtığında Victor ondan kaçar. Kendi yarattığını “çirkin” olduğu için istemez. İsimsiz karakter ötekileştirilip zulmedildikçe asıl canavarın toplum olduğunu görürüz. Film, romanın eleştirdiği 19. yüzyıl İngiltere’si gibi karakter yerine dış görünüme önem vermiş. Gösterişli fakat boş sahneler izliyoruz. Sözde canavar ise gayet yakışıklı.
Roman, toplumda bilim insanının ilahlaştırılmasını sorgularken filmde olay Victor’un babasının başına patlamış. Tam bir sebep sonuç ilişkisi var. Victor’un babası oğluna şiddet uygulamış. Şimdi de Victor, hızlı öğrenemeyen yaratığı dövüyor. Doktor, babasına layık olmak için ölümü alt eder. Babasının gözünde ismi Victor gibi “galip” olmak ister.
Oscar Isaac’in canlandırdığı Victor, babasıyla istismara dayalı ilişkisini hayat verdiği “oğlu” üzerinden yeniden yazar. Babasıyla kuramadığı bağı, yarattığıyla kurmaya çalışır. Ölüm döşeğindeyken elini tuttuğu oğlundan af diler. Ona acı çektirdiği için üzgün ve pişmandır.........