Diğer
25 Nisan 2024
Yine bir "korku filmi". Ama dinsel bir temele oturan... Bu tür filmler sinema tarihinde ilgi görmüştü. Ünlü Exorcist-Şeytan serisi, başta Rosemary’s Baby kimi Roman Polanski filmleri, M. Night Shyamalan filmleri, Dario Argento filmleri, Omen-Kehanet serisi... Elbette bunlara bizim o cinli-perili filmlere merak sarmış kimi yönetmenlerimiz de eklenebilir!.... Ki onlar, andığım filmlerin çoğunun temel aldığı Hırıstiyanlık çerçevesine oturan filmlere özenerek, bu tür inançlara hiç yer vermemiş İslam anlayışına bel bağlamaya çabalar dururlar. Elbette başarıya ulaşamadan...
İşin en tuhafı filmin çok yakında izlediğimiz Omen-İlk Kehanet filmine benzerliği.... Öyle ki sanki aynı hikâye yeni kalıplarla sunuluyor. Yine ABD’de dinsel eğitim almış bir rahibe İtalya’ya geliyor. Cecilia adlı bu çok ilginç yüzlü kadın orada, yani dininin asıl ülkesinde ve onun manevi büyüğü Papa’nın kentinde, yeniden tüm o dinsel yaşamla buluşuyor. O "yeni çömezimiz" diye anılıyor; şahane kilise mekânlarından büyüleniyor; dil sorununu çözümlemekte ise biraz zorlanıyor. Böylece "Sorella Cecilia" olarak garabetlere tanık oluyor: Haç şeklinde bir masada yemek yemek; tabanına kızgın demirle haç basılan insanlara ya da çamaşır asmaktan yenecek tavukları bıçaklamaya, neler de neler...
Ve de daha 7 yaşındayken yaşadığı dramı hatırlamak. Gördüğü korkunç kabuslardan birinde, buzun altında boğulmaktan nasıl kurtulduğu.... Bu arada birden cinselliği konu ediliyor, bu konuda büyük bir baskı altında kalıyor. Nedeni sonradan anlaşılıyor: Çünkü o hamile kalmıştır. Ve doğuracağı çocuk belki de Hıristiyanlık açısından büyük önem taşıyacaktır.
İşte böyle bir film.... Finalin ne olduğunu söylemek istemem. Ama geçerken, bu finalin filmin belki en zayıf ve çözülemez yanı olduğunu düşündüğümü de........