Ben hiçbir zaman çok düzenli veya programlı bir insan olamadım. Düzenli ve temiz ortamları sevsem de bu düzeni sürdürebilmek için epey emek ve vakit gerekiyor; ve bir süre sonra her şeyin ucu yine kaçıyor.

Aslında benimki dağınık olmaktan ziyade toplamaktan pek hazzetmememden kaynaklanıyor. Devamlı etrafı toparlayıp düzenlemek için harcayacağım enerji ve vakti, çok daha yaratıcı şeyler yapmak için kullanabileceğimi düşünüyorum. Ayrıca, kendi dağınıklığım içinde aradığım her şeyi hemen bulabiliyorum. Oysa etrafı başkaları toparlayınca her şeyin yeri değişiyor ve aradığımı bulamayınca başım dönüyor, sinirlenmeye başlıyorum.

Dağınık insanların toplum tarafından nasıl karşılandığı malum... Düzenli ve tertipli olmak genellikle olumlu bir özellik olarak görülürken dağınık insanlar, tembel, disiplinsiz veya özensiz olarak değerlendiriliyorlar.

Benim gibi olanlara müjde; dağınıklığı seven insanların diğer insanlara göre daha yaratıcı ve zeki olduklarına dair bazı araştırmalar var. Meğerse dağınıklık, yaratıcı düşünceyi gösteriyormuş. Bilim insanları, dağınık yaşayan insanların aslında tembel olmadığını, bunun beyinlerini farklı çalıştığını savunuyorlar.

Psikologlar, dağınık insanları genellikle özgür ruhlu, kurallara sıkı sıkıya bağlı olmayan ve yenilikçi düşünmeye eğilimli bireyler olarak tanımlıyorlar. Bu kişiler, rutin........

© Sözcü