Türkiye Cumhuriyeti adı verilmeden önce, devletimizin resmi adı “Devlet-i Âliyye” veya “Devlet-i Âliyye-i Osmaniyye” idi. Âli sözcüğünün doğru Türkçesi büyük değil, “yüce”dir. Devlet, toplumların icat ve inşa ettiği en muhteşem eserdir. Kurucularından ayrı ve onların üstünde kişiliği olan canlı bir kurumdur. Canlı olduğundan yaşaması için enerjiye yani paraya ihtiyacı vardır. Bu nedenle devletin bir tanımı da “vatandaşından zorla para (vergi) toplama tekeline sahip silahlı örgüt”tür. Devlet, Tanrı gibidir. Kendine ortak kabul etmez. Vatandaşının, kendinden başka bir örgüte, mesela MAFYA ya da “devlet içinde devlet” olmaya çalışan FETÖ veya PKK gibi örgütlere haraç (vergi) ödemesine izin veremez. Verirse, kendi sonunu hazırlamış olur. Vergi toplayamazsa güçsüzleşir. Bu yüzden devlete para bulmakla görevli maliye bakanlığına “Vekalet-i Celile” (Büyük Bakanlık) denirmiş. Vergi toplamak kolay değildir. Çünkü kimse devlete vergi vermek istemez ama herkes ondan hizmet bekler. Vatanını çok seven ve uğruna canını vermeye hazır yurttaş bile konu vergi olunca, devlete “vergi isteme benden buz gibi soğurum senden”........

© Sözcü