Türkiye ekonomisinin en kötü yılı benim belleğimde 1979 olarak kayda geçmiştir. Döviz bitmişti. Akreditif transferleri 18 ay gecikmeyle yapılıyordu. Sabit kur rejimi yürürlükteydi. Banka faizlerini devlet belirliyordu. Her gün programlı olarak elektrik kesiliyordu. Benzin satışı karneye bağlanmıştı. Doğalgaz zaten yoktu. Fueloil zor bulunuyor, binalar düşük kalorili linyit yakarak ısıtılmaya çalışılıyordu. Kışın, özellikle Ankara’nın üstüne kükürtlü bir duman bulutu çöküyor, insanlar nefes almıyordu. Her malın bir resmi fiyatı vardı. Ama piyasada o fiyattan satılan mal yoktu. Karaborsa (serbest borsa) fiyatı ödenirse bulunmayan mal bulunabiliyordu. Solcu-sağcı (komünist-faşist) gençler birbirini öldürüyordu. Kürtçülük örgütlenmişti. Alevilere karşı baskılar uygulanıyordu. Polisler, öğretmenler “sol-sağ” olarak bölünmüştü. 1979’un ilk 10 ayında Başbakan Bülent Ecevit’ti. Ara seçimlerde Süleyman Demirel’in Adalet Partisi beş milletvekilliğinin beşini de kazanınca Ecevit görevinden ayrıldı yerine Demirel geldi. 24 Ocak 1980 kararlarıyla ekonomi toparlanmaya başladı. Ama hâlâ Cumhurbaşkanı seçilemiyordu. 12 Eylül Darbesiyle ülke siyasi kaostan çıktı.

COMECON (SOSYALİST)........

© Sözcü