Bu yazıdaki nesnel bilgileri değerli meslektaşım Uğur Gürses’in haftalık Oksijen Gazetesi’nde çıkan makalesinden aldım. Kendisine teşekkür ederim. Beni, 344 sayfadan 128 sayfaya indirilmiş CHP’nin “Güçlü Yurttaş, Güvenli Gelecek, Kazanan Türkiye” başlıklı programını okuma zahmetinden kurtardı. 4.000 sayfa iddianame okuyup bundan âdil hüküm çıkaracak yargıçların Allah yardımcısı olsun. Pek tabii bu köşe yazısındaki yorum ve değerlemelerin sorumlusu ise benim. Programı irdelemeye geçmeden önce çok eskiden aldığım bir eğitimi anlatmak istiyorum. Dersin amacı, metinlerdeki “bilgi içeriği” (information content) ile övgü ve yargıları ayrıştırmayı öğretmekti. Yöntem şuydu: Öğrencinin eline bir metin veriliyordu. Önce bu metnin hangi meseleyi çözmek veya hangi soruyu yanıtlamak iddiasıyla hazırlandığını saptayın deniyordu. Bunu bulmak zor değildi. Çünkü metnin (raporun, makalenin, kitabın) başlığı, tam olmasa bile bunu yeterince açıklıyordu. Bundan sonra metin, önerilen “çözümü” veya “yanıtı” bulmak için dikkatlice taranıyordu. Çoğu kez sayfalar boyunca “çözüm” veya “yanıt” yoktu. Bunun yerine çözülmesi gereken meselenin şimdiye........

© Sözcü