Gazze’de barış için gözler tüm gün Mısır ve İsrail’deydi.
ABD Başkanı Trump bir ilki daha gerçekleştirdi.
İsrail Meclisi Knesset’te konuşma yaptı.

“Nabza göre şerbet” diye bir laf vardır ya...
Trump yine kolları sıvadı.

Konuşması, tam da günlerdir konuştuğumuz gibi, bu kez de Netanyahu’ya “meşruiyet verme” amaçlıydı.
Tam anlamıyla övmelere doyamadı.
Bir ara İsrail Cumhurbaşkanı Herzog’a döndü.
Netanyahu’nun sıkıştığı yolsuzluk davasından affedilmesini bile istedi!

Meclis’tekiler alkışladı, ekran başındakiler buz kesti.
Sonra bir cümle daha geldi: Netanyahu’yla başa çıkmak kolay değil ve onu harika yapan da bu!

Buz kesenlerin bu kez kanı çekildi.
“Harika.”
Kim için? Kimin gözünden? Kimin ya da kimlerin ölümü pahasına?

Gazze’de resmi rakamlara göre katledilenlerin sayısı 67 binin üzerinde.
Molozların altında kaç kişi olduğu bilinmiyor.
Öğrenmek de mümkün değil.
Anestezisiz ampute edilenler, kalıcı yaralarıyla yaşayacak olanlar, yakınlarını kaybedip cenazesini bulamayanlar — hepsi bu “harika” liderliğin istatistik hanesine yazılı.

Ama Trump için bu tabloyu “harika” yapan şey, Netanyahu’nun inatçılığı.
Netanyahu’nun “zor adamlığı” dediği şey ise bir halkın nefesini kesen abluka, bombardıman, katliam, soykırım.
Dünya için felaket olan, onun gözünde “liderlik becerisi.”

Ama şaşırtıcı........

© Sözcü