Her İnsan Ayrı Bir Dünyadır |
Özellikle ebeveynlik söz konusu olduğunda bu gerçek sıkça göz ardı edilir. Çocuklar çoğu zaman “bizim uzantımız”, “bizden bir parça” olarak görülür. Oysa çocuğunu birey olarak kabul etmeyen her anne baba, iyi niyetle de olsa baskıcı bir tutum sergiler. Bu baskı, çocuğun kişisel gelişimini sınırlar; hatta fark edilmeden geleceğini şekillendirme hakkını elinden alır.
Elbette herkes ailesinden birtakım özellikler taşır. Ancak insanı insan yapan şey, yaşadıklarıdır. İçinde bulunduğu çevre, aldığı sorumluluklar, karşılaştığı zorluklar ve sosyoekonomik koşullar kişiliği biçimlendirir. Bu yüzden hiçbir çocuk, ailesinin “sahip olduğu bir eşya” değildir. Kimsenin yaşanmışlıklarını, özünü ve kimliğini yok sayma hakkımız yoktur.
Anne baba olmak, yönetmek değil; eşlik etmektir.
Bazen susmayı, bazen dinlemeyi, bazen de........