Annem, “Neremiz ağrırsa canımız orada” derdi. Yavaş yavaş başladı. Gün geçtikçe çoğalmaya başladı. Eylül sonlarında uç veren ağrılarım fuarın son günlerine doğru artık çekilmez hâl aldı. Günde birkaç kez hatta almam gerekenden fazla içtiğim ağrı kesiciler bile fayda etmiyordu. Stanttaki arkadaşlara, ziyarete gelen dostlara tedirginliğimi fark ettirmemeye çalışsam da ağrılar çoğaldıkça benim tedirginliğim de artmaya başladı. Tek korkum, beyin tümörü nedeniyle vefat eden babam gibi olacağım endişesiydi. Çeşitli nedenlerle, fuarı bırakıp gitmem de olmayacaktı. Fuar sonrası; randevu, muayene, MR ve MR sonucunu bekleme aşamalarında on beş günü geçen, yirmi dört saat dinmeyen, hiçbir ağrı kesicinin etki etmediği, omuzlarımdan ve ensemden başlayıp kafatasımın her yerini çepeçevre sarmalayan ağrı, günde iki kez acil ziyaretleri, yapılan iğneler, tomografiler vs. de ağrıları dindiremiyordu. Oğlumun haberdar olmasıyla başka bir doktordan alınan randevu ve “Boyun fıtığı ve boyun düzleşmesi” tanısı, yapılan kas gevşetici iğneler ve ağrıların hafiflemesi… Asıl........

© Sonsöz