Yeme içme konusunda da bu böyledir. Dalından koparılmış taze sebzeye, meyveye ilgisiz kalmak mümkün mü? Hale yolculuğunuz Ege Bölgesindeyse; dalından koparılmış üzüm, kulağı burulmuş süt damlayan incir, mevsimiyse nar, portakal, mandalina sizi çağırır asla ilgisiz kalamazsınız. ücretine bakmadan, şu kadar kilo alacağım dersiniz, ya da gözünüze kestirdiğiniz kadar poşete doldurur tarttırırsınız.

Üzümün, incirin kasalara yalınkat sıra sıra dizildiği Kuyucak’tan her geçtiğimde Sabahattin Ali’nin “Kuyucaklı Yusuf” romanı gelir aklıma.

Kaymakam Selahattin Bey’in, Yusuf’u aldığı evi arar gözlerim. Romanı okuyanlar bilir, ilginç bir Anadolu Kasabası hikâyesidir. Roman Aydın, Kuyucak’ta geçer. O nedenledir gözlerimin o evi araması.

Tüm emekçiler kıymetlidir ama kadın emekçiler benim için bir kademe daha kıymetlidir. Karadeniz’de ve Ege’de kadınlar üretimin görünen yüzleridir.

Birkaç tane incir satıcısı geçtikten sonra bir kadının oturduğu tezgâhın önünde durduk. Camı indirerek kilosunu ne kadara verdiğini sorduk. “Yüz yirmi beş” dedi.

Kadınının yüzünde insanı kendine çeken bir masumiyet ve yorgunluk vardı. Arabadan indik. Selamlaşmanın ardından, göz kararı doldurduk, tarttı, ödemesini yaptık. İlk gördüğüm masum, yorgun yüz beni daha da yanına çekti. Duruşunda; “Kaynayan tencere kapak tutmaz” örneğindeki gibi konuşmak, yaşadıklarını paylaşmak, muhabbet etmek istiyordu sanki! Eşimin ve benim giyim şeklimiz ve davranışımız kendine yakın hissettirmiş, konuşma isteği doğurmuş olabilirdi. Yoksa her gelen müşteriyle böyle pat diye sohbet etmediği düşüncesindeyim.

Meryem Hanım: Güngörmüş, saygılı, davranışlarında mesafeli. Yakından tanımasanız, kurduğu cümlelerden öğretmen olduğunu ya da yüksek Okul mezunu olduğunu düşünürsünüz.

Alışverişimize başlarken; “Siz de var diyenlerden misiniz? Memleket tükendi, geçim zorlaştı, birileri hâlâ her şey güllük gülistanlık diye nutuk atıyor” diye içindeki geçim ve geçmiş sıkıntının, üretip kazanamamanın, ipuçlarını vermişti. Bir........

© Sonsöz