Bizim çocukluğumuzda akşam ezanı okundu mu, oyun biter, sokaklar boşalırdı. Saat yoktu, uygulama yoktu; ezan bizim zaman çizelgemizdi. O ses duyulunca hepimiz bilirdik: “Eve dönme vakti.” Evin kapısından içeri girdiğimizde güven, düzen ve aile sözü hâkimdi. Şimdi ise dünya başka bir ritimde akıyor. Akşam ezanı hâlâ var, ama çocuklarımızın kulağında çoğu zaman bildirim sesi… O gün bizi eve toplayan çağrı ezandı; bugün gençleri dünyaya bağlayan güç dijital çağ.

Bugünün çocukları ekran ışığıyla büyüyor. Parmakları hızlı, dikkatleri kısa, merakları........

© Sonsöz