Telefon elimde değilken bile elim onu arıyor.
Boşlukta kalmaktan korkar gibi.
Kendi düşüncemle baş başa kalmak bile garip geliyor bazen.
Bir süre hiçbir şey yapmadan otursam hemen içim sıkılıyor.
Oysa çocukken sıkılmak güzeldi.
Pencereye bakar, hayal kurardım.
Şimdi pencereye değil, ekrana bakıyorum.

Her şey o kadar hızlı geçiyor ki.
Birini beğeniyorum, sonra hemen başkasına kayıyorum.
Bir haberi okuyor gibiyim ama aslında sadece göz gezdiriyorum.
Bir videoya gülüyorum ama neden güldüğümü bile anlamadan yenisine geçiyorum.
Sanki beynim sürekli çalışıyor ama ruhum........

© Sonsöz