Modern insanın mutluluğunu ölçmek için bilimsel bir alete gerek yok. Bir bakıyorsun elinde

telefon, yüzünde donuk bir ifade, aklı bildirimde, ruhu bulutlarda, kalbi uçuş modunda…

Halk arasında buna “yaşıyor ama biraz meşgul” deniyor.

Eskiden yalnızlık, uzak köylerde yaşayan çobanların derdiydi. Şimdi; evinin oturma odasında

Wi-Fi çekmesine rağmen çekmeyen kalbi olan herkes modern yalnız.

Bir de şu var:

Eskiden yalnızlık = Kimse yok.

Şimdi yalnızlık = Herkes var, ama kimse yok.

Sürekli Bağlıyız, Ama Kime?

Modern insan sabah gözünü açar açmaz ilk olarak kimi kontrol ediyor?

“Kendini” değil…

“Bildirimleri.

”

Telefonun ekranında biri ona bir şey yazmış mı?

Likes sayısı artmış mı?

Gruplarda bir şey olmuş mu?

Birileri hayatını mahvetmeden önce çayını,kahvesini yudumlayabilir mi?

Modern insan için yalnızlık, bir nevi Wi-Fi sinyalinin düşmesiyle başlıyor.

Sinyal tam çekiyorsa,

“yalnız değilim” hissi geliyor.

Ama aslında bağlı olduğumuz şey çoğu zaman başkaları değil,........

© Sonsöz