BİZ NASIL BÖYLE OLDUK |
Bazen başka bir ülkeye gidersin ve fark etmeden omuzların gevşer.
Kapılar sana doğru açılır, insanlar gözlerinin içine bakarak selam verir.
Trafikte biri durur, seni geçirir; acele etmez, öfkeyi tanımaz gibi.
Temizlik sadece sokakta değildir, bakışlarda da vardır.
Ve sen içinden dersin ki:
“Demek ki böyle de yaşanabiliyormuş.
”
Sonra valizini toplar, dönersin.
Uçağın tekerlekleri yere değdiğinde, o his de seninle iner.
Bir süre…
Bir süre sen de kapıyı tutarsın başkası için.
Trafikte durursun, yol verirsin, selamı esirgemezsin.
Kalbin taze, niyetin temizdir.
Ama işte hayat…
İnsan alışkanlık denen o ağır battaniyeyi yeniden üstüne çeker.
Yolda bir kaza........