Şeriat kalabalıklar içindir. Çünkü şeriat kulluk gerektiren bir durumdur. Bu biliniyor. Ama öyleyse din de kalabalıklar içindir. Yukarıda, kul olmayanların oluşturduğu yönetim katında, iktidarda din bulunmuyor.
Peki bulunduğu bir dönem oldu mu?

Asrı saadette yoktur. Olmadığını gösteren pek çok işaret var. Din devlet olmuştu ve inancı devletin sağladığı çıkarlar ayakta tutuyordu. Tabii iç savaş çok sertti, halifeler ecelleriyle ölmemiştir. Peygamberin de öldürüldüğü yönünde güçlü iddialar var. Din kavgasından çok iktidar kavgasının sonuçlarıdır.

Her din başlangıçta eşitlikçidir, çünkü ilk müritleri genellikle yoksullardandır. Zamanla sınıflar belirginleşir, kurmaya çalıştığı düzen oturur, eşitlik talebinin yerine sadaka türü hayırseverlik girişimleri alır.

Sonra devlet ortaya çıkar. Olup bitenin özetidir. Bu yeni dini aldılar, devletin ve devlete egemen olan sınıfın ihtiyaçlarına göre yeniden biçimlendirdiler. Emevilerde de, yönetim katında, din ve şeriat yoktu. Emevi sarayı bugünkü Habertürk Haber Merkezi kıvamındaydı. Fıtratındandır!

***

Hızlı yozlaşmayı anlamak için bir tekrara ihtiyaç var. Halife Ali’nin ölümü üzerine Osman zamanında Şam Valisi yapılan Muaviye halifeliğini ilan etti. Seçimi kaldırdı, fiili cumhuriyeti yıktı. Halifelik, onu silah zoruyla ele geçiren Muaviye tarafından 662 yılında ortadan kaldırıldı.

Muaviye, şartların zorlamasıyla imana gelmiş gönülsüz bir Müslümandı. Seçimle gelen ilk halifelerden nefretini saklamıyordu. Din, üzerine giydiği iktidar kaftanı gibi bir işlev üstleniyordu. Şöyle diyordu: “Siz beni en iyiniz olarak kabul etmeseniz bile, ben başkanlık görevinde sizin için en iyisiyim.” Oğlu Yezid’i veliaht tayin etti, kendisini devlet başkanı olarak kabul etmeleri için halka baskı yaptı. Böyle böyle zamanın ruhuna uygun bir “devlet” ortaya çıkardı. Emevi devleti görünüşte bir “İslam devleti”ydi, gerçekte sıradan bir krallıktan farkı kalmamıştı.

Emevi tarihinin geri kalanı bir ahlaksızlık, yolsuzluk, gasp, yağma, cinayet, katliam hikâyesidir. 90 yıl ayakta kalabildiler, küçük bir ayaklanmayla yıkıldılar. Yıkıldığında Emevi Kralı ve halife “Eşek Mervan” Mısır’a kaçarak kurtardı tatlı canını.

Ayaklananlar Muhammed’in amcası Abbas’ın soyundan gelen birini bulup lider ilan etti. Başkent Şam’dan Bağdat’a taşındı. Ama öte yandan Abbasilerin dinle bağı Emevilerden daha gevşekti. Asilerin iktidar bahşettiği Abül-Abbas, Emevi geleneğini bozmayıp kendini halife ilan etti. Ayaklanıp Emevileri alaşağı eden fukara Müslümanlar elinden kaçıp giden iktidarın ardından bakakaldı.

Bugün içinden geçtiğimiz karanlık döneme çok........

© soL