Bir milyar dolar kişisel serveti olan ultra zengin Ali Sabancı, "Benim maddi emellerim var. Ben geçinemiyorum. Yani arzu ettiğime kıyasla geçinemiyorum" dedi. Asgari ücreti el birliğiyle dibe çaktıkları gün etti bu lafları. Utanması da korkusu da yok çünkü.

Utanmaması aşırı zenginliğin insanlığını yok etmesinden. Korkusunun olmaması işçi sınıfının örgütsüzlüğünden. Bunların yokluğunda ortaya çıkan bir yeni canlı türü bu.

Dediği gibi doyumsuz bir maddi emelleri var. 90 milyon çalışıyoruz, veriyoruz, bunları doyuramıyoruz. Uçaklarında yolculara gönülsüzce verdikleri yarım bardak suda gözleri. Su olmayınca “tuvaleti paralı yapsak malı götürür müyüz” diye düşünüyor, gözleri parlıyor. Sonra olası bir sıkışma halinde olacakları düşünüp vazgeçiyor, hayıflanıyor. İki ucu boklu değnek olmasa dikilecek tuvaletin kapısına, büyük küçük Allah ne verdiyse kesecek bileti…

Bir milyar Dolar. 42 milyar 924 milyon 880 bin Türk Lirası. Geçinemediği para işte bu. Peki emekçiye reva gördükleri ne? Ayda 652 Dolar ya da 28 bin 75 Türk Lirası. Yiyecek, içecek, barınacak, işe gidecek, çocuğunun cebine haçlık koyacak, günde 21 dolar.

Öylesine çarpık bir dünya yarattılar ki toplam 60 bin asalak, yeryüzündeki bütün insanların yarısının varlığının üç katını elinde tutuyor. Dünyanın yüzde 10’u yiyor, geri kalan yüzde 90’ı bakıyor. 28075, haliyle, her bakımdan bir kıyamet alametidir. Yoksullar artık ayağa kalkmalıdır. Sadece kendi acısına değil, Ali Sabancı türünün acısına da son vermelidir. Yeryüzünün, insanlığın, sınıfın yayacağı utanmaya ve korkuya ihtiyacı var artık!

***

Sorun Sabancı veya Koç sorunu olmaktan çıktı zaten. Bu eşitsizlik, bu utanmazlık ve bu korkusuzluk insanlık ailesinin bütün birikimlerini sildi. Türkiye’yi 1. Meşrutiyetin, dünyayı Fransız Devrimi’nin gerisine ittiler daha çok kazansınlar diye. Anayasayı ve seçimi kaldırdılar, meclisin içini boşalttılar, laikliği tepelediler. Ne halk kaldı geride ne hak. Ne hürriyet bıraktılar geride ne cumhuriyet.

Vatan bir avuç asalağın mülküydü, 1789’da ve 1876’da el koyduk ve vatan yaptık. Şimdi........

© soL