İzlenimcilik ya da empresyonizm akımına adını veren resim, Monet’nin “İzlenim: Gün Doğumu” adlı çalışmasıdır. Resim ilk defa bağımsız bir sergide izleyenlerle buluştuğunda ön yargıyla karşılanmış ve hatta alaya alınmıştı. Eleştirmen Louis Leroy, resmi bitmemiş olarak değerlendirmiş ve resmin en fazla bir izlenim olabileceğini söylemişti. Böylece izlenim kelimesi, başta Monet olmak üzere 1874’teki sergiye katılan diğer sanatçılar tarafından da sahiplenilerek bir akımın adına dönüşür.

1874’teki bu önemli sergi, bir ressam grubu tarafından sınırlayıcı Salon sergilerinden ve akademiden bağımsız olarak eserlerini sergilemek üzere açılmıştı. İzlenimciler adından önce kendilerine kısaca Anonim Ressamlar, tam ve uzun haliyle Ressamlar, Heykeltıraşlar ve Gravürcüler Anonim Topluluğu demekteydiler. Bu toplulukta Pissarro’dan Renoir’a, Degas’dan Cézanne’a bir dönemin neredeyse tüm önemli sanatçıları bir aradadır. 1874’te açtıkları ilk sergi itibariyle modern sanata yön vermişler ve art arda 1876’da, 1877’de açtıkları sergilerle giderek eleştirmenlerden daha olumlu yorumlar almaya başlayarak kendilerini kabul ettirmişlerdir.

Monet, Renoir, Pissarro, Cezanne, Sisley ve diğerleri, hepsinin de amacı gerçeği betimlemenin yeni yöntemlerini bulmak ve Romantiklerin ya da Realistlerin kullandığı birçok geleneksel kuralı, özellikle ışık gölge kullanımını değiştirerek yeni bir dil oluşturmaktı. İzlenimcilik ile başlayan, giderek kendi üsluplarını oluşturan bu sanatçıların bazıları daha sonra öncüsü oldukları farklı bir akımla anılacaktı. Örneğin Cezanne Kübizme gidecek yolu açacak, Pissarro Puantilizm adını verdiği yeni bir akımın önemli ismi olacaktır. Monet ise izlenimciliğin zorlu yollarında çağdaşları için ilham olan eserler üretmeye devam eder.

Monet’nin, Le Havre limanının sisli bir görünümüne yer verdiği “İzlenim: Gündoğumu” resmi ile başlayan serüveni, en çok bilinen resimlerinden “Nilüferler” serisine ve Paris yakınlarındaki Giverny’de kurduğu, yaşamının son dönemini geçirdiği........

© soL