19 yaşında iki kız kardeşimiz İkbal Uzuner ve Ayşenur Halil, geçen hafta yarım saat arayla bir cani tarafından katledildi. Aynı gün Beyoğlu’nda gece bir kız, iki kişinin tacizine uğradı ve taciz eden kişiler suç geçmişlerine rağmen serbest bırakıldı.
Tekerleği patlamış bir kamyon gibi yokuş aşağı gidiyoruz. Güveneceğimiz bir adaletimiz kalmadı, dağlarımızın üstüne bir bir kar yağdı.
Kadın olmak zor zanaat. Sizinle geçmişimden bir hikaye paylaşmak isterim. Lise son sınıftaydım ve o zaman 2,5 yıl devam eden ilişkim bir kavga sonucu ayrılıkla bitti. Kendimi hatalı hissettiğimden ve bu şekilde manipüle olduğumdan barışmak için elimden geleni yapmaya gayret ettim fakat olmadı. Üniversiteyi kazanmış ve Çanakkale’den İstanbul’a gelmeye hazırlanıyordum. Kalbim kırık olduğundan yarım kalmışlık hissi yakamı bırakmıyordu. Fakat okula başlayınca her şey değişti; yeni ortamlar, yeni bilgiler, yeni arkadaşlar. Üniversitenin haber kulübü MİHA’ya (Marmara İletişim Haber Ajansı) yazıldım. 1. sınıftayken Cumhuriyet Gazetesi Pazar Eki’nde haberlerim yayınlanmaya başladı. Yeniden doğmuş gibiydim. Gel zaman git zaman… Sonradan ilişkimin beş sene süreceği ve bana hayatımın en kıymetli anlarını yaşatan, hala sevgiyle andığım, beni değiştiren ve geliştiren kişi ile tanıştım. Aynı okuldaydık, benim haberlerimi edit’ler, birlikte fotoğraf çekmeye giderdik. Akşamları bana Cemal Süreya, Pablo Neruda kitapları verir bambaşka bir vizyona erişmeme katkıda bulunurdu.
Hemen öncesine dönelim. Barışmak için her şeyi yaptığım, ağladığım-sızladığım o kişi klasik olarak ben ondan vazgeçince geri dönmek........