Her daim güler yüzü, pozitif enerjisi, yapıcı kişiliği ile toplumumuzun ‘Ben Adam’ özelliklerini eksiksiz taşıyan bir ağabeyimizdi. Birebir hiç çalışma fırsatımız olmamasına rağmen her karşılaşmamızda güleryüzü ile hatırımı sorar, toplum meseleleri hakkında sohbet eder, onun bitmek tükenmek bilmeyen enerjisinden feyz alırdım.
Herşey 2020 yılının mart ayında değişti. Covid salgını nedeniyle artık yüzyüze toplantılarımızı yapamaz olmuştuk. Eş zamanlı olarak şimdilerde sağlığına kavuşan diğer bir yönetici ağabeyimle birlikte hastalık haberini almıştım. Yıllarca Or Ahayim Hastanemize hizmet etmiş, kimbilir kaç insanın sağlığına kavuşmasına vesile olmuş ağabeyimin hastalanabileceğini hiç ummamıştım.
Sık sık konuşamasak da, iyi olduğunu evinde istirahat ettiğini biliyordum. Sosyal medyada Şabat öncesi yayınladığı kimi anılarında, eski İstanbul’a dair hikayelerinde bize o hep iyi zamanları hatırlatmaktaydı.
Toplum yöneticisi olmanın sadece maddi mal varlığına sahip olma, iyi bir kurum yöneticisi ya da kaynak bulmak demek değil aynı zamanda da insani........