Yılın sonu yolun sonu değildir |
Madem yılın son ayına geldik. Madem bayramlar ve mucizeler, ışıklar ve kutlamalar zamanıdır. Madem geçen zamana, yaşananlara, kazanımlara ve kayıplara, gelenlere ve gidenlere teşekkür zamanıdır… Belki de şimdi büyüyü yeniden hatırlama, hayatımıza yeniden kabul etme zamanıdır. Belki de karanlık dediğimiz anların içinden geçiyoruzdur. Her şey karanlıktır, gün doğmamıştır henüz. Zaten takvime yazdığımız saatlerin ötesinde hayatlarımızda günün doğma zamanı belli değildir. İşte şimdi bu sabah karanlık bulutların arasında doğmayacak herhalde derken kocaman kıpkırmızı bir top aralayıverdi karanlık sisli bulutları. Büyü, ağarmayacağını zannettiğim saatlerde bile sessizce ve sükûnetle günün doğumunu beklemekte gizliydi. Bazan bir kuşun kanat çırpışındaydı büyü. Bir çiçeğin bir gecede pıt diye açıp dünyaya saldığı rayihasında gizliydi bazan bir bebeğin kahkahasında. Bazan gelendeydi bazan gidende. Tıpkı güneşin az evvel bulutların arasından kıpkırmızı doğduğu gibi hemencecik aynı bulutların içine girip de kayboluşu gibi…
Geleni, yüreğine yakın olanı, gönlünde muhabbette olanı yakalamaktaydı bazan büyü. Ama bazan da gideni........