Kasım ayı başında Altı Nokta Körler Derneği İstanbul Gönüllüsü arkadaşım sevgili Nilgün Cömert sayesinde gözüm açıldı.

Görme engelli bireylerin yaşamına katkı sağlamak üzere derneğin yararına düzenlenen yardım konserindeydim. Değerli Behzat Gerçeker ve Enbe Orkestrası bu yıl üçüncü kere hiçbir talepte bulunmadan sadece yardımseverlere muhteşem müzikli bir gece yaşatmakla kalmadı, üstüne fiziksel bir görme engeli olmayan biz izleyicilerin de gözünün açılması için vesile oldular.

Dayanışma, müzik tabi ki güzeldi. Fakat asıl önemlisi gecenin en başında söz alan dernek başkanı Hülya Vural’ın beynimize çaktığı sözlerdi: “Bir topuk bir görme engellinin hayatı ile bir tutuluyor!”
Bir topuk bir insanın hayatına nasıl eş değer olabilir? Hiçbir şey anlamadınız değil mi? Gelin bunu yirmili yaşlarında görme yetisini kaybeden, dolayısıyla görme ve görmeme hallerinin ikisini de bilen biri olarak izleyiciye seslenen Hülya başkandan dinleyelim: “Görmek bazan hayatı akışında yaşamaktır, görmemek hayatı gerçek anlamda yaşamaktır.” “Beyaz baston bizim özgürlüğümüz, sesimiz, hayat arkadaşımız, özgüvenimiz çünkü........

© Şalom