Kimi zaman yaşıtlarımla bir araya geldiğimizde, çocukluğumuzdan anımsadığımız sokak lezzetlerinden, oynadığımız oyunlardan, arkadaşlık ilişkilerinden söz açılır. Karataş’ta köşe başındaki muhallebicinin, adını bir marka gibi bağırarak dolaşan dondurmacının, gür sesli turşucunun, kahvehane bahçesindeki ciğercinin adları geçtikçe ağzımız sulanır, onların o günlerde keyifle tükettiğimiz ürünlerini öve öve bitiremeyiz. Mahalle bakkalından aldığımız, sıradan şekerleme ve çikolatalar sanki bir şölendi bizim için. Sokaklarda, bahçelerde geliştirdiğimiz oyunları anımsadıkça o eski günleri yeniden yaşarız.
Aradan çok uzun yıllar geçti. Bugün çocukların oynadığı oyunlar farklılaştı, birçok ailede yemek kültürü değişti, ilişkiler daha çok sanal ortamlarda gelişmeye başladı. Eski sokak lezzetlerine gelince… Her ne denli bu satıcılar anılarımızda güzel bir yer aldılarsa da, düşünmeden edemiyorum: Gerçekten o dönemde yediğimiz gıdalar, şimdikilerden daha mı lezzetliydiler? Elbette ki kesin bir yanıt vermek olanaksız, ama şunu söyleyebilirim. Gerek........