Ortadoğu’nun Kalbine Saplanan Hançer: İsrail-5
YAHUDİNİN SAĞCISI DA SOLCUSU DA AYNI
1977: İsrail Devleti, kuruluşundan beri sol kanattaki İşçi Partisi yönetimindeydi. Sağcı Likud ideolojisine göre, Kutsal Kitap'ta anlatılan "Büyük İsrail’e”, Ürdün’ün de sınırları içinde bulunduğu toprakları ele geçirmeliydi.
Seçimleri kazanan sağcı hükümet, 67'de alınan toprakları ileride geri vermemek için gerekçe olsun diye Batı Şeria ile Gazze Şeridi'nde Yahudi yerleşim alanı açmayı hızlandırdı. Tarım Bakanı Ariel Şaron bu yerleşim faaliyetlerini körükledi.
1978: Mısır Cumhurbaşkanı Enver Sedat ile İsrail Başbakanı Menahim Begin Mart 1979'da Camp David anlaşmasını imzaladılar. Bu anlaşmada Orta Doğu'da barış öngörülüyordu. Filistinlilere sınırlı bir özerklik verilecekti. Bu ikili anlaşmanın ardından işgal altındaki Sina yarımadası Mısır'a geri verildi.
1979: Mısır İsrail ile kendi başına siyasi pazarlığa giriştiği için Arap ülkeleri tarafından dışlanarak boykota uğradı.
1981: İsrail ile barış anlaşması imzalayan Mısır Devlet Başkanı Enver Sedat kendi ordusundaki unsurlar tarafından öldürüldü.
İSRAİL’İN LÜBNAN’I İŞGALİ
1982: İsrail ordusu Lübnan’ın güneyini işgale etti. Savunma Bakanı Ariel Şaron orduyu başkent Beyrut'a kadar götürdü; FKÖ'nü Lübnan’dan çıkardı.
16 ila 8 Eylül arasındaki üç günde İsrail’le bağlantılı Hıristiyan Falanjistler Batı Beyrut'u işgal eden İsrail ordusu ile ittifak yaparak Sabra ve Şatilla mülteci kamplarında o güne kadar Orta Doğu’da yaşanan en kanlı katliam ile 3.500 savunmasız Filistinli'yi öldürdü.
1983 yılında İsrail'de yapılan bir soruşturmada görgü şahitleri, İsrail askerlerinin Falanjist milislerin mülteci kamplarında neler yapacağını bilmelerine rağmen cinayetleri önlemek bir yana, katilleri izlediklerini anlattı. Bu katliamın da diğerleri gibi hiçbir zaman hesabı sorulmamıştır.
HAMAS’IN ORTAYA ÇIKIŞI
1987-93 yılları arasında Gazze Şeridi'nde işgallere karşı intifada, yani kitlesel ayaklanma başladı. Ayaklanma sırasında Müslüman Kardeşler’in fikriyatından ciddi olarak etkilenen İslamcı Hamas ortaya çıktı. Bu hareket silahlı mücadeleyi destekliyor ve İsrail Devletinin meşruiyetini reddediyordu.
Filistinlilerin uluslararası ilgi toplayan protesto şekli, ağır silahlı İsrail askerlerine taş atmasıydı. 1993'e kadar süren bu ilk intifada süresince binin üzerinde can kaybı verildi.
BİR BARIŞ UMUDU: OSLO GÖRÜŞMELERİ
1993: Oslo (Norveç) görüşmeleri başladı. Anlaşmayla, işgal ettikleri yerlerden çekilmelerine karşılık Filistinliler İsrail devletini tanıyacaktı.........