Elizabeth Freeman Barrows, Douglas'tan sadece üç yaş küçüktü. Onun gibi Amerika'da değil Kayseri'de doğmuş fakat tahsil için gittiği Amerika'da uzun yıllar kalmış, Amerikan Misyonerliğine orada dahil olmuş; doğduğu topraklara da bir misyoner olarak dönmüştü. Müzik muallimliği misyonerliğini örten peçe idi. Bu peçenin arkasında Elizabeth'in hırslı misyoner yüzü saklanıyordu.

Van'da tanıştığı Dr. Clarence Douglas'a vurulmuş, karşılığını da görmüştü. Doktor Ussher'e ikinci ismiyle hitab etmeyi seviyordu. Baş başa kaldıklarında küçük bir kız çocuğu gibi sırnaşıp "My Dog" demeye bayılıyordu. Bu kısaltma ikili için derin bir mahremiyetten haber verdiği için Doktor kızmak yerine, gülüyordu. Ussher ise kendisine ön ismiyle hitab ediyordu: Elizabeth. Elizabeth'in küçük çılgınlıklar yaptığı vakitlerde hür oluşunu ima ederek "My Freeman" diyordu.

26 Haziran 1900 günü sabahı mutadından çok daha erken uyanmıştı Elizabeth, gece de uyku tutmamıştı. Bugün Douglas ile evlenecek, onun evine taşınacaktı. İki yılda birbirlerine çok alışmış olsalar bile heyecanlıydı. Evleniyordu. Artık herkes tarafından Dr. Clarence Douglas'ın karısı olarak selâmlanacak, hürmet ve alâka görecekti.

Düğün günü yaklaştıkça bir misyoner olduğunu âdeta unutmuştu. Ayakları yerden kesilmiş, uçuyordu. Güzel kızdı, bütün gözler üzerinde idi. Ermeni delikanlıları onu görmek için kırk türlü bahane uydurup Misyonerliğe sızıyor, mektebin etrafını mesken ediniyorlardı. Buna rağmen ne zamandır onun derdi Douglas'ı yetişkin Ermeni kızlarından korumak olmuştu. Ama bu o kadar kolay olmuyordu; çoğu, asılsız hastalık bahanesiyle, hasta gibi Doktor'un kapısını çalıp kendilerini muayene ayakları ile elletmeye bayılıyorlardı. Günün birinden gönlünü bu sahtekâr hastalardan birisine kaptırmasından ödü patlıyordu.

Neyse ki her şey bitmiş, düğün günü gelip çatmıştı. Tahir Paşa'nın da düğün merasimine geleceğini Doktor kulağına fısıldamıştı.........

© Risale Haber