Bir furyadır almış başını gidiyor. Neredeyse her evde kedi-köpek var. Kimi hızını alamayıp birden fazla sahipleniyor.

Pek çok işte olduğu gibi, bunun da cılkını çıkardık.

Sanki bahçeli, müstakil evlerde oturuyormuşuz gibi.

Sanki, yemek artıklarını ziyan etmemek istiyormuşuz gibi.

Sanki, çocuklarımızın hayvan fobisi olmasın, merhamet ve sevgiye vesile olsun niyetindeymişiz gibi.

Dikkat edilirse, evinde hayvan besleyenler -ki kahir ekseriyeti kedi, köpek- genellikle a-sosyal, çocuksuz veya yalnız yaşayanlardan oluşuyor.

Bu furyanın veya modanın veya yönlendirmenin perde arkasında mama lobisinin olduğunu unutuyoruz. Bu biiiir.

Vakitli vakitsiz havlayan köpekli evin altında, üstünde, yanında oturan komşunun hakkına giriyoruz bu ikiiii.

Özellikle cins hayvan satışlarını artırıyoruz bu üüüüç.

Neyse….

Dokuz-on kadar madde sıralamak mümkün.

Konu hayvan sevmekse, amenna. Buna itirazımız yok.

Hayvan sevgisi deyince niye ilk önce kedi-köpek gelir. Anlamış değilim.

İnek, tavuk, keçi, fare hayvan değil mi?

Kedi-köpekler; “Sessiz canlar”, “dilsiz masumlar”, “konuşamayan dostlar” oluyor da, diğerleri geveze........

© Risale Haber