Kasım başlarında Trabzon İl Müftüsü İsmail Çiçek Hocamızı ziyaret edip bazı risaleleri hediye etmiştik. Said Nursi'nin son İslâm âlimi olduğunu ve Risale-i Nur'u okuyanı hem üslubundan hem de tavırlarından hemen tanıdığını ifade etti hocamız. Sonra söz, bu fakirin ismine kadar uzadı.

İsmimizi gören veya duyan, hemen Hatay ili ile ilişkilendiriyor bizi. Tam tersine, Hatay ilimizde, bu isme pek denk gelinmediğini de duymuştum. Hâlbuki bu fakir, Erzurum'un Şenkaya ilçesi Turnalı köyündenim. İsmimizi de Köy Enstitüsü mezunu ve çok hızlı solculardan, büyük halamın oğlu bir abimiz koymuştu. Herhalde bir yerden duymuş ve bizim köyde öğretmenlik yaparken bu ismi babama söylemiş. Bu abimiz sonradan çok muttaki bir hâle geldi ve çok iyi de bir dost olduk.

Lise diplomamızda ismimiz Habib-i Neccar şeklindeydi. Üniversiteye gelince, gerek okulda gerek de resmî işlemlerde ismin yazılışı problem olunca, mahkeme kararıyla daha sade hâle, yani şimdiki yazılışa çevirdik.

Değerli müftü hocamız, Yasin Suresinde anlatılan kıssada geçen kişinin Habib-i Neccar olduğunu anlattı. Ve şehit edilirken ve ölmek üzereyken ona "Buyur cennete." denmişti. O ise "Keşke, kavmim Rabbimin beni bağışladığını ve hususî ikrama mazhar olan kullarından kıldığını bilselerdi, dedi." (Yasin 26-27) Bu sözlerin kabir hayatının varlığına Kur'an'dan en büyük delil olduğunu ifade etti müftü hocamız.

Gerçekten de bu kısmı, defalarca okumamıza rağmen, hiç böyle düşünmemiştim. Hocamızdan bunu öğrendikten sonra, tefsirlere baktım. Hem Elmalı'dan hem de diğer tefsirlerden bu ayetlerden kabir hayatına önemli işaretler olduğunu öğrenmiş olduk.

Kendini öldürenlere hatta öldürürken iç organlarını dışarıya çıkaracak kadar da onu çiğneyenlere acıyor Habib-i Neccar. Onların hidayeti için dua ediyor. Bu da Habibi Neccar'ın nasıl yüksek bir merhamet ve şefkat taşıdığını bize bildiriyor. Şehid edildikten ve kendisinin "şehitlerin kaldığı ve müstesna bir hayat yaşadığı berzah........

© Risale Haber