Uşaq vaxtı bizi belə öyrətmişdilər: yolda özündən böyük (söhbət yalnız kişi cinsindən gedir) görəndə kənara çəkil, gözlə, sənə salam verməyincə salam vermə, əl uzatmayınca əl uzatma.
Bu qaydalar məni o qədər əzirdi ki, qaydaları pozduğuma görə bir dəfə anam tərəfindən xüsusi tənbeh olunmuşdum. Sonralar, hər dəfə o vaxtları xatırlayarkən elə bilirdim, belə qaydalara riayət etməklə kilsəyə gedən balaca rahib olmuşam, qarşıdan gələn "böyük" isə müqəddəs ata...
Sanki bizə heç vaxt çərçivələrindən çıxa bilməyəcəyin and müqaviləsi imzalatmışdılar. Amma o and müqaviləsi müddətsiz deyilmiş.........