Hayatın hızlı temposunda çoğu zaman gözümüzden kaçan küçük ama önemli sorular vardır. Belki de en anlamlısı şudur:

“Seni yordum mu?”

Geçen gün bir arkadaşım, uzun süredir birlikte yaşadığı annesine dönüp şöyle demiş:

“Anne, sana yük oldum mu?”

Anne gözlerinin dolduğunu gizleyememiş, “Yük mü olur evladım, sen benim nefesimsin,” demiş. Ama o anda fark ettim ki, insanın en yakınlarına bu soruyu sorabilmesi büyük bir olgunluk gerektiriyor. Çünkü çoğu zaman farkında olmadan birbirimizi yoruyoruz.

İşlerin telaşıyla eve dönüyor, yorgunluğumuzu ailemize taşıyoruz. Çocuğumuzun oyun isteğini, eşimizin sessizliğini, anne-babamızın beklentilerini göremiyoruz. Dost sohbetleri bile bazen bir yarışa dönüşüyor:........

© Pusula Gazetesi