“Cahiliye Dönemi” olarak nitelenen İslam öncesi dönem; insanların genel olarak ilkesiz yaşadıkları, adaletin, hukukun üstünlüğünün geçerli olmadığı, gücün, güçlünün sözünün geçtiği, hukukun belli kişilerin, belli sınıfların lehine işlediği bir süreçtir.

İlkesiz yaşamdan kasıt; kişiyi bağlayan bir değerler sisteminin, inanç sisteminin olmaması veya inanç sistemi olsa bile günlük hayatta, toplumsal ilişkilerde hükmünün olmaması, insan davranışlarını, yaşantısını etkilememesidir.

İlkesi, inancı olmayan veya inancı hayatına yön vermeyen insanlar; sorumlu davranmazlar, sözünde durmazlar, adil davranmazlar, merhametsizdirler, diğerkâmlık yapmazlar, bencil, zalim, vicdansızdırlar ve kendisinden veya yakın çevresinden başka kişileri düşünmez, değer vermezler.

Bu insanlar; yalan söyler, iftira atar, haksızlık, hırsızlık, yolsuzluk yapar, adaletsizlikten, hukuksuzluktan çekinmezler.

Bu insanlar; içgüdüsel yaşarlar, bencil, çıkarcı, acımasız davranırlar. Bütün davranışları........

© Pusula Gazetesi