“Nûn; kalem ve onunla yazılanlara and olsun ki...”

Kalem, 1

Ey kalemleri keskin, akılları parlak ilim sahipleri! Hokkaya batırdığınız divitin hakkını verin. Size yazının şerefini korumak mucip olmuştur. Vazifenizin önemini bilin.

Yazdıklarınız; dünyalar karartmasın, yuvalar yıkmasın, aşklar sefil etmesin. Sakın merhametsizlerden olmayın.

Unutulur sanmayın, kaleme değen kelamınızdan ebediyen kurtulamazsınız.

Kendinize köşe bucak saklanacak düşmanlar edinmeyin.

Ey kalemi elinde tutan karar ver artık; erbabı kalemden misin, ehli tüccardan mı yoksa?

Elinin oynattığı kalem, aklının sığ sularından mı besleniyor, ruhunun bilinmezleri de işin içinde mi söyle?

Gerçeğin peşinde misin, menfaat putlarının karanlık mabetlerinde mi yoksa? Elinde tuttuğun kalem, her şeyi olduranın ilk oldurduğudur.

Sana bahşedilmiş olan; yaz emrini aldığında, kıyamete kadar olacakların tümünü yazmış olandır.

Kıymetini idrake mükellef olduğun divit, Rabbinin üzerine yemin ettiği mukaddesindir.

“Nun; kalem ve onunla yazılanlara and olsun ki...”

Kalemin, Kelamı kadim yazmış, süfli emellerinle düşürme azametini Has ruhlar, kelimeler damlatan sebillerdir.

Yanmış yüreklere, feryadı figan acılarını çığıranlara, hakkın karşısına dikilmiş zulme karşı şifadır.

Sen ey kalemini en mahir tabip gibi kullanmaya mecbur olan, sakın yanlış damarlara girme.

Olmaya ki, sana sevimli gelenin emrinde oynatasın kalemini.

Unutma sakın; kalemin, günü geldiğinde hatırlamak istemediklerini vurur yüzüne.

Aman aklından çıkarma ha, dar günler gelecek, hesabın keskin görüldüğü zamanlara........

© Pusula Gazetesi