Državno nasilje u Izraelu |
Tokom dve godine rata u Gazi Izraelci su se bavili samo taocima u Hamasovom zarobljeništvu. Svaki medijski prilog i uključenje gledalaca u program počinjali su i završavali se iskazivanjem brige za otete građane u Gazi. Mehanički se ponavljalo da život ne može da krene dalje dok svi taoci ne budu vraćeni. Ali solidarnost sa porodicama otetih je poslužila i kao odbrambeni štit od suočavanja sa onim što je učinjeno u Gazi. Zato i posle povratka preživelih talaca Izraelci ne napuštaju ulogu žrtve dok nadmeno debatuju o denacifikaciji Palestinaca. Prema mišljenju pisca Boaza Izraelija, ukidanje oreola jedine žrtve u ovom ratu može se pokazati kao nemogući zadatak. Možda teži i od odustajanja od teritorija, jer u izraelskom društvu još uvek prevladava potreba da se svi emocionalni resursi troše jedino na negovanje traume zbog oktobarskog masakra.
Bez prave analize kretanja izraelskog društva nasilje se nastavlja svojim uhodanim tokom, i na terenu i kroz institucije. Gaza je sada u senci događaja na Zapadnoj obali koja je postala glavni poligon demonstracije sile. Oblast C je etnički očišćena od Palestinaca, a naseljenici su sada usmereni na oblast B koja je pod Palestinskom upravom. Sa novim talasom naseljenika došlo je do radikalizacije nasilja, koje se primenjuje otvoreno i bez ustručavanja. Naseljenici se hvale svojim nedelima, jer znaju da imaju podršku države. Došlo je do paradoksalne situacije u kojoj je ministar Smotrič proglašen izdajnikom, jer njegov plan da se oblast C naseli sa milion ljudi i da se tu stane – novi naseljenici smatraju previše umerenim.
Normalizacija prisvajanja palestinskih teritorija se odvija i kroz promotivnu turističku kampanju u kojoj se građani pozivaju da posećuju arheološka........