Vier uur ’s middags. In de supermarkt stonden twee lange jongens van begin 20 te praten, tussen een winkelwagentje vol bier en een vitrine vol kerstliflafjes: gevulde eieren, blokjes kaas in de vorm van kerstboompjes, en van die vieze, plakkerige ‘carpaccio’ met dito ‘truffelsaus’.

Het waren ongetwijfeld studenten, niet van die bevlogen wereldverbeteraars die universiteitsgebouwen bezetten om meer ‘diversiteit en inclusie’ af te dwingen, maar het ándere soort, dat bedrijfskunde studeert, of rechten, en verder ‘gewoon een beetje lol wil hebben’.

“Nee, ik ben geen groot fan van okselhaar, maar wat doe je eraan?” zei de ene jongen. Hij keek er bezorgd bij, met zijn donsjack, Ryan Goslinghaar en de ongegeneerd luide stem van........

© Parool