Vie-ze-rik-vie-ze-rik-vie-ze-rik. Pas na enkele ogenblikken begreep Joris dat het geluid uit zijn eigen tuin kwam. Het klonk als een drumband, een ritme door tientallen trommels tegelijk beukend aangegeven. Vie-ze-rik. Stemmen trompetterden: ‘Zijn ballen! Eraf!’ Een hobo antwoordde: ‘Hang hem op aan zijn zak!’

Het dreunde door straten, zoemde over heggen, voeten stampten op zijn grind. Joris opende de buitendeur. Foto’s van kindergezichten op doeken geprint. Babywangetjes, klaar om te kussen. Een tweeling in een bakfiets. Twee peuters die elkaar natspoten met een tuinslang.

Erachter tientallen mensen. Viezigheid, vervormde koppen, vermengde kleuren, snot, spuug, slijk. Joris keek rechtstreeks een schilderij van Jeroen Bosch in. Hij stond stil, blikte richting hemel. En precies op dat moment suisde een fakkel........

© Parool