Fietsen is tegennatuurlijk, maar leg dat maar eens uit aan iemand die drie dagen lang, verkleed als Edammer kaas, in een tentje bij bocht 14 ligt om Tom Dumoulin hollend en schreeuwend aan te moedigen.

Toen ik mijn eerste fiets kreeg heb ik gehuild. Niet van vreugde. Het was de verkeerde. Het bekende tafereel: kind in bed, cadeaupapier op de lakens, pappa moet even pissen en dan de grote verrassing: er wordt een fiets de slaap­kamer binnen gereden.

Ik zag het meteen. Tweedehands. Ik wist wat dat betekende: ik moest op de verkeerde fiets met mijn vriendjes naar het zwembad rijden. Ze........

© Parool