Ik herinner me nog goed hoe mijn zoon Max nét na zijn geboorte voorzichtig op mijn buik werd gelegd. Met zijn kleine hand pakte hij mijn wijsvinger en kroop tegen me aan. Ik boog me over zijn hoofd, dat was verpakt in een piepklein gestreept ziekenhuismutsje, en fluisterde in zijn oor: “Vanaf nu zal mama je tegen alles beschermen.” Misschien was het tegen beter weten in, maar op dat moment voelde het écht zo.

Tijdens de kersttoespraak van de koning kwam dit beeld weer levendig bij me op. Ook hij sprak over dat oergevoel; het bijna lijflijke verlangen je baby te beschermen tegen al het kwaad in de wereld, zelfs tijdens de vele gebroken nachten.........

© Parool