Türkiye, Çin, Almanya ve ABD gibi ülkelerde bireysel tasarruf oranları, her birinin ekonomik ve kültürel dinamikleriyle şekillenmektedir. Çin’de aileler, gelecek nesiller için güvenlik sağlama amacıyla yüksek oranda tasarruf yaparken, Almanya’da güçlü sosyal güvenlik sistemleri ve finansal bilinç, istikrarlı tasarruf alışkanlıklarını desteklemektedir. ABD’de ise tüketim kültürünün yaygınlığı düşük tasarruf oranlarına yol açsa da, 2008 finansal krizi sonrası daha muhafazakar finansal planlamalar görülmüştür. ABD’de Avrupa’ya oranla sosyal yardımların kısıtlı olması sebebiyle bireysel yatırım ve tasarruf bilinci daha yüksek. Çalışma dönemindeki her Amerikalı maaşının belli bir kısmını düzenli olarak borsaya yatırım yaparak kendi emeklilik planlarını kendi yatırımlarıyla planlıyorlar. Zira hane halkının P’si borsa yatırımcıyken; Türkiye’de bu oran ’un altında.
Türkiye’de ise ekonomik belirsizlikler ve yüksek enflasyon, düşük tasarruf oranlarına neden olurken, devletin teşvik programları bu oranları yavaş yavaş artırmaya başlamıştır. Bu çeşitlilik, tasarruf oranlarının sadece ekonomik koşullarla değil, aynı zamanda sosyal ve kültürel faktörlerle de yakından ilişkili olduğunu ortaya koymaktadır.
Tasarruf yapmanın bir yeti olduğunu ve toplumun kültürünü oluşturan genlerinde saklı. Türkiye ve tasarruf bir araya gelmeyen iki kelimeydi hep. Özellikle bir konuğa gösterilen teveccüh artmazsa yetmez mantalitemiz gurur duyulası olsa da tasarrufsuzluk başımıza bela oldu.
Bireylerdeki tasarruf iradesizliği hem kamuya hem de özel sektöre sirayet ediyor şüphesiz ki. Sonuçta bu toplumu oluşturan bireyler tasarruf yapma alışkanlığı edinmezse şirketler, devlet kurumları nasıl yapacak?
2002 KRİZ VE ENFLASYONLA MÜCADELE YILI
Türkiye yakın geçmişte bu kabuğu kırmaya........