Lozan konferansında sadece Yunanistan’la değil, I.Dünya Savaşı´nın galipleri ile hesaplaşılmış, hukuki ve siyasi yönden uyuşmazlıklar çözümlenmiş, iktisadi ve sosyal ilişkiler yeni baştan düzenlenmiştir.
Savaşın galipler cephesinde yer alan HERKESİN TÜRKİYE’den BİR ÇIKARI VARDI; OLMAYANLAR DA İCAT EDİYORLARDI.” [1] Bir noktada çıkar savaşının da ötesine geçilmiş; yıllara dayanan “gaflet antlaşması” sürecini, açık açık nefret belirlemeye başlamıştı. “Barbar bir ulus“ olarak gördükleri Türkleri Avrupa’dan kovma fırsatı kaçırılmamalıydı. Lloyd George, Yunan Başbakanı Venizelos’a hayranlığıyla basiretini kaybetmiş, Türklerin İstanbul’dan çıkarılmasında diretiyordu. Ateşli siyasetçiler “Türklerin İstanbul’u fethiyle bir çağ kapanmıştı. Şimdi İstanbul Türkler’den geri alınınca yine bir çağ kapanıp yeni bir çağ açılacak” diyorlardı...
· Toraklarımızda yaşayan tüm azınlıklar için Ermenistan, Kürdistan, Lazistan vs. gibi isimler altında bir ülke planlanıyordu.
· Tüm Büyük Devletler sömürülecek imtiyaz alanları kapma peşindeydi.
· Bu süreçte TÜRKİYE anlaşmanın “TARAFI” DEĞİL, “GANİMET” olarak görülüyor ve NEYİN NASIL İSTENDİĞİNİN PADİŞAH HÜKÜMETİNE DİKTE EDİLMESİ YETİYORDU.
· Koskoca devlet her alanda yağmalanıyordu.
Büyük Önder ATATÜRK’ün gençliğe hitabesinde belirttiği gibi; düşman çizmeleri altında inleyen “Aziz vatanın bütün kaleleri zapt edilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi........