Türklerin Anadolu’ya girmesine, Balkanları fethetmesine, İstanbul’u almasına, Viyana kapılarına dayanmasına engel olamayan Batı Dünyası (Hristiyan alemi), doğumundan itibaren çocuklarını “Türk düşmanı” olarak yetiştirmekteydi. Yüzyıllar boyunca ekilen kin ve nefret tohumları 19.ncu yüzyıla gelindiğinde kartopu gibi büyümüştü.
Üç kıtada at koştururken, mülki idarenin ve ordu teşkilatının bozulması, ilmiye sınıfının yetersiz kalması, adliye mekanizmasının çöküşü ve ekonomik yapının bozulması sebebiyle, Osmanlı Devleti çatırdamaya başlamış, son iki yüzyılda girilen savaşlarda sorun yaşamaktaydı. Devlet eski gücünü kaybedip Balkanlardan geri çekilirken Türk ve Müslümanlar korkunç bir vahşetle SOYKIRIM’la yok edildiler.
19. yüzyıla kadar başarısızlıkla sonuçlanan Yunan isyanları 1821’de Mora Yarımadası’nda başlayan isyanla yeni bir sürece girdi. Yunan isyanları, zengin tacirler, diaspora, ayrılıkçı cemiyetler, Fener Rum Patrikhanesi ve Avrupalı devletler tarafından desteklendi. Mora’da Yunanların saldırıları üzerine, Mizistre, Levendar, Fenar ve Bardine’nin Müslüman halkı Tripoliçe’ye; Endruse ve Nişter halkı Koron, Moton ve Anavarin’e; Gaston halkı da Lale Kalesi’ne sığındı, ama şehir ele geçirilince tüm Türk ve Müslümanların yanında kaleye sığınan Yahudiler de öldürüldü. 23 Eylül 1821 tarihinde Yunanlar Osmanlı Devleti´ne karşı ayaklandıkları Mora İsyanı sırasında ele geçirdikleri Tripoliçe´de yaşayan kadın, erkek, çocuk demeden bütün Türkleri katlederek, korkunç bir SOYKIRIM YAPTI. Kadınlara, çocuklara ve paralarını sakladığı şüphe edilen şahıslara öldürülmeden önce işkence edildi. Masum insanların kol ve bacaklarıyla hamile kadınların karınları kesildi. Haftalarca aç bırakılan Türk çocukları çaresiz yıkıntıların arasında koşarken Yunanlar tarafından vuruldu...
İngiliz asker ve tarihçi Thomas Gordon, katledilen sivillerin sayısını 8.000 olarak tahmin ederken, 8.000 de Osmanlı askerinin öldürüldüğünü belirtmektedir.[1] M. Wagstaff ise 10.000 - 15.000 sivilin........