Bu yazıda anlatılanlara gelince aklınıza sakın Türkiye gelmesin! Geleninde zaten aklından zekasından şüphe ederim ...
“Bir varmış bir yokmuş, kalbur saman içinde ben dedemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken...” diyelim ve adı “Patagonya” olan ülkede geçen hikayeyi anlatmaya başlayalım.
Peşinen söyleyelim ki; anlatacaklarımızın ülkemizde yaşananlarla ve gerçek kişilerle alakası yoktur. Zaten bende halk arasında dinlediğim bu masala kulak misafiri oldum ve onlardan duyduklarımı sizlerle de paylaşmak istedim.
Vaktin birinde, artık dünyada mı yoksa başka bir alemde mi olduğunu bilmediğim adı “Patagonya” olan bir ülke varmış. Bu ülkeye “Patagonya” denmesinin sebebi her şeyin yoldan çıkması, nefislerin azması, yanlışların doğru kabul edilmesi ve neredeyse bu ülkede yaşayanların birbirlerini yiyecek hale gelmesi imiş... Dedim ya ben anlatanların yalancısıyım!
Bu ülkedeki insanlar fikren ve zikren öylesine bölünmüşler ki; herkesin hayatını idame ettirmesi için kendine bir yol veya argo tabirle bir “dümen” tutturması gerekirmiş...
Bunun için bir araya gelen topluluklar oluşmuş ve kendilerine göre de bir yol tutturmuşlar.
Bunlardan en bilinmeyini ise “Rüşvetiye Tarikatı” imiş... Bu “tarikat” sözcüğü sizi yanıltmasın. Bizim bildiğimiz anlama gelmiyor. Burada Allah’a ulaşılacak yola girmek değil dünyaya yapışılacak usulleri anlamak........