“Neden başkası için çırpınıyor?” “Neden başkası için kendini paralıyorsun?” “Başkalarından sana ne?” gibi güya akıl verici sözler karşısında kalırsak; onlara karşılık olarak: “İnsan, kendisi için istediğini diğer insanlar için de istemeli, kendisi için istemediğini başkaları için de, istememeli.” Zira, insan olmanın şartları bunu gerektirir.
Çünkü İslâm’da: “Bana değmeyen yılan, bin yıl yaşasın!” düşüncesi yok.
Çünkü İslâm’da: “Adâm sende!” demek yok.
Çünkü İslâm’da: “Gemisini kurtaran kaptan!” anlayışı yok.
Çünkü İslâm’da: “Senden başka düşünen yok mu? Boş ver!” zihniyeti yok.
Çünkü İslâm’da: “El için yanma nâra, yak çubuğunu bak sâfânı ara!” bencilliği yok.
Çünkü İslâm: Herkesi, herkesi düşünmeye sevkediyor.
Çünkü İslâm: Herkesi bir olmaya çağırıyor.
Çünkü İslâm: Herkesi diri olmaya çağırıyor.
Çünkü İslâm: Herkesi iri olmaya çağırıyor.
Kısaca: Herkes İslâma, herkes Kur’ana, herkes devlete, herkes millete, herkes vatana, herkes bayrağa hizmette; sadece kendisinin var olduğunu bilecek.
Herkes diyecek ki: “Ben olmasam bu dâva çöker!”
Herkes kendisini dâvanın ana direği bilecek. “Ben olmasam bu dâva binası yıkılır!” diyecek.
Çünkü ancak bu gibi düşünceler; herkesin dâvayı........