Şu gerçeğin altını kalın çizgilerle çizmek gerekirse: 2002’de yapılan genel seçimler; günümüzde şok dalgaları hala hissedilen, Türk siyasetinde önemli bir dönemin sonunu ifade eden bir seçim olmuştur.
12 Eylül 1980 askeri müdahalesi sonrasında yapılan 1983 genel seçimleriyle ülkemiz, normal demokratik sürece dönmüştü şüphesiz…
Ama 1990-2000 yılları arasında yaşanan koalisyonlar dönemlerinden sonra; 2002’de yapılan genel seçimler sonrasında bir siyasi parti, uzun bir aradan sonra ilk kez tek başına iktidara gelmiş, tek başına hükümet kurmuş ama daha da önemlisi; Türk siyasetine damgasını vuran partiler:
Doğru Yol Partisi, Anavatan Partisi, Demokratik Sol Parti, Milliyetçi Hareket Partisi, CHP dışında Meclis dışında kalmıştır.
Bunun üzerine Bülent Ecevit, Mesut Yılmaz, Tansu Çiller gibi 2002 öncesinin son on yılına damgasını vuran siyasetçiler; parti liderliklerinden istifa ettiler.
4 oy oranı ile tek başına iktidar olan Adalet ve Kalkınma Partisi, Milli görüş hareketinden kopan isimler tarafından kurulmuştu. Bu yeni parti, kendisini ‘muhafazakâr demokrasi’ kavramı ile nitelese de, Milli görüş geleneğinden gelmesi, bazı kesimlerde mevcut kimi endişelerin sürmesine neden........