Sarp Üsteğmen az da olsa rahatlamıştı. Ama birliğinden iki saatliğine de olsa ayrılmanın stresti şimdiden her yanını sarmıştı. Ya o iki saatlik süreçte ateş kes bozulursa! Ya cephe hattında görevli askerlerinden birisine bir şey olursa! Bunun cevabını nasıl verecekti? Ama o kararını vermiş, her ne olursa olsun; deniz mavisi gözleriyle, sapsarı saçlarıyla parıldayan o güzel kızı mutlaka görecekti.

Habercisini çağırdı:

• Ahmet, benim savaştan sonra giydiğim kamuflaj renkli komando kıyafetimi ütület, botlarımı da boyat, sonra her ikisini de odamı getir.

Habercisi:

• Emredersiniz komutanım, dedikten sonra Sarp Üsteğmenin elbise ve botlarını da alarak hazırlık yapmak için uzaklaştı…

Sarp Üsteğmenin bu baloda giyebileceği en uygun elbisesi buydu. O Kıbrıs’ta savaş başladığı ilk gün adaya paraşütle atlamış, savaş sonrasında Türkiye’den gelen yeni komando kıyafetinin dışında bugüne değin herhangi bir sivil kıyafeti olmamıştı. Ayakkabı olarak giyebileceği bir çift de yeni komando botu vardı. ‘’Ne yapalım, beni beğenecek olan böyle beğensin. Hem savaş kıyafeti Bir Türk Subayı için en mukaddes giysidir. Gerekirse çelik başlığımı da takar, bu baloya öyle katılırım.’’ Diye mırıldandı…

Güneş Trodos Dağlarının ardında kaybolurken, gündüz saatleri sona ermiş, vakit akşama dönmüştü…

Lefkoşa’daki BG Karargâhında da Noel kutlamaları için tüm........

© Önce Vatan