Çoğu mühendis. Bunu eserleriyle ilk kanıtlayan Olcas Süleymanov’du. Bizde Adnan Atabek dilbilimde keşifler yapıyor. Kazım Mirşan, Ünal Mutlu, E. Hayri Peker. Hepsi mühendis. Dünyaca ünlü Anatole Klyosov kimya mühendisi. Norm Kisamov bilişim mühendisi. Arif Cengiz Erman matematikçi, Haluk Tarcan müzikolog, Haluk Bezmen fizikçi, Adile Ayda diplomat, Mehmet Bayraktar ilahiyatçı.
Dilbilimcilerden, Türkologlardan, birkaçı haricinde tarihçilerden bu konuda eser çıkmıyor. Muazzez İlmiye Çığ, Osman Karatay, başka birkaç kişi var, çok çok az. Ezici çoğunluk Batı’nın bizim için uygun bulduklarını kopyalamakla acayip meşguller. Atatürk zamanında bu konuda ciddi çalışmalar yapan bazı dil uzmanlarımız olmuştu. Osman Nedim Tuna’dan sonra da o devir bitti. Şimdi zamanın ruhu, eksen çok değişti. Anadolu’daki antik yazıları Türkçe okumaya çalışanlar var, ama akademi bunları desteklemiyor.
Ama neden? Neden bu alanda meslek dışı uzmanlar, meslek içi uzmanlardan çok daha üretken, çok daha yaratıcı? Neden dilbilimcilerin, Türkologların aklı bu kadar tutulmuş? Yazının son bölümünde açıklıyorum.
SON KİTABIM İLGİ GÖRMEYE BAŞLADI
Bu konudaki son kitabım “Avrupa Dillerinin Gizlenen Kökü: Türkçe” giderek daha fazla değer buluyor. Hakkındaki yorumları aktarıyorum:
Ö. Önal: Özgür düşünebilen, merak duygusu körelmemiş, iyi duyguları ölmemiş ve insanlığını geleceği için kaygı duyan herkesi heyecanlandırıp araştırmayı derinleştirmeye yöneltecek çok değerli bir eser. Üstün zekâlı ve insan soyunu tanımak isteyen uzaylıların (eğer varsa) okuyacağı temel eserlerden biri olur........