Çocuklar… Bir başbakan düşünün: Paris’e devlet töreni için gidiyor, programına resim tarihi sokuyor; bir de öyle bir sahneye şahit oluyor ki yüzler kızarıyor.

1975 senesi…

Pompidou’nun cenazesi için Paris’te bulunan Bülent Ecevit ve Rahşan Ecevit, törenden sonra “madem buradayız” deyip Claude Monet’nin Giverny’deki evini görmek istiyor, Fransız makamları önce gönülsüz; “ziyaret olmaz” diyorlar. Ecevit ısrar ediyor.

Kapı açılıyor ve…

Utanç sahnesi…

Rahşan Hanım’ın Bülent ve Ben kitabındaki anlatımıyla ev toprak içindeymiş. Sanatçının ölümünden beri kapısı açılmamış bir mekan düşünün: O meşhur tablolara ilham olan bahçe yabani otlarla kaplı, nilüfer gölü çamura gömülmüş, bataklıktan farksız...

Yetkililer susuyor; utanıyoruz demeye dilleri varmıyor tabi ama yüzleri söylüyor.

Ecevitlerin emeği, nezaketi ve ısrarıyla kayda geçen o an, Fransa’nın belleğinde ince bir çizik bırakıyor.

DİPLOMASİ DEĞİL, KÜLTÜR DERSİ
Ecevit çifti salt protokol insanları değildi. Londra yıllarında Tate ve........

© OdaTV