Στον πόλεμο της Ουκρανίας ο Τραμπ κατηγορείται ότι δεν τήρησε τις αρχικές του υποσχέσεις, περί ταχύτατης λήξης του. Επιπλέον, και όπως όλα δείχνουν, η συμπάθειά του Τραμπ για τον Πούτιν έχει μεταβληθεί σε θυμό, ενώ αντιθέτως απέναντι στον Ζελένσκι δείχνει να έχει αναπτύξει ξαφνική τρυφερότητα.

Με βάση αυτή την οιονεί μεταβολή του Τραμπ, στα σχετικά του πολέμου στην Ουκρανία, που συμπληρώνεται και από άλλες ενέργειες, όπως από τις συνεχείς μεταβολές δασμών, το ύψος των οποίων χρησιμοποιείται ως μέσο επίτευξης των επιδιώξεών του, ενισχύεται η άποψη ότι ο Τραμπ «στερείται κατευθυντηρίων γραμμών», ότι «μεταβάλλει επιπολαίως γνώμη», ότι «δεν είναι σοβαρός ηγέτης» κ.ά.

Πιστεύω ότι οι ερμηνείες, προς αυτή την κατεύθυνση, δεν ανταποκρίνονται στα πράγματα, διότι δεν λαμβάνουν υπόψη ότι ο Τραμπ, έχει ενσυνείδητα διακόψει την πολύχρονη εφαρμογή της ελεύθερης δημοκρατίας, ως κατευθυντήριας πολιτικής των ΗΠΑ, έχει ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων το διεθνές δίκαιο, έχει χωρίσει τους ηγέτες της υφηλίου, σε αυτούς με τους οποίους αξίζει να συνδιαλέγεται, και τους υπόλοιπους, με τους οποίους δεν χρειάζεται να ασχολείται, έχει απορρίψει το περιεχόμενο της παγκοσμιοποίησης και αναγνωρίζει ως μοναδική πυξίδα δράσης της εξωτερικής πολιτικής την ισχύ, μέσω της οποίας αγωνίζεται να κάνει «μεγάλη και πάλι την........

© newsbreak.gr