Υπενθυμίζω το άρθρο μου της 5ης τρέχ, στη «Δημοκρατία» και στο Newsbreak της 4 τρέχ., που αναφέρεται σε όντως θεόπεμπτη ευκαιρία για την Ελλάδα. Υπέθεσα ότι, ακόμη, και πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών, και όχι μόνο, θα έσπευδαν να την «αρπάξουν από τα μαλλιά», για να σωθεί η πατρίδα.

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Αυτό, ακριβώς, έπραξε η Τζώρτζια Μελόνι, η οποία βιάστηκε να εκμεταλλευτεί τη νέα διεθνή τάξη που επέβαλε ο Ντόναλντ Τραμπ, και να επιτύχει ειδική χρήση δασμών, το περιεχόμενο των οποίων να ευνοεί την περίπτωση και τις σχετικές ανάγκες της ιταλικής οικονομίας και, ειδικότερα, βιομηχανίας. Παραβλέποντας, φυσικά, δισταγμούς και προθέσεις της ΕΕ.

Και, πράγματι, η βραδυκίνητη και μόνιμα μπερδεμένη ηγεσία της ΕΕ, δεν έχει απολύτως τίποτα να προσθέσει στην παρούσα νέα κατάσταση, στην οποία το κράτος-έθνος αντικατέστησε την παγκοσμιοποίηση, με την επιβολή του προστατευτισμού. Οι δασμοί, που αποτελούν το κυρίαρχο μέτρο του, εξυπακούεται ότι χρησιμοποιούνται από την κάθε χώρα, και όχι βέβαια από ενώσεις ή συγκροτήματα χωρών, όπως η ΕΕ, με τρόπους και συνδυασμούς που να εξυπηρετούν τις ειδικές ανάγκες και αδυναμίες της καθεμιάς από αυτές.

Ειδικότερα για την Ελλάδα, είχα την αισιόδοξη βεβαιότητα ότι οι αρμόδιοι θα έσπευδαν να καταστρώσουν σχέδιο δράσης, έτσι που οι καλά μελετημένοι και σωστά στοχευόμενοι δασμοί να αναγεννήσουν την ετοιμοθάνατη οικονομία μας. Στην αδιέξοδη κατάσταση, που την έφερε η πρόωρη είσοδός της στην ΕΟΚ και στην Ευρωζώνη, καθώς και αργότερα τα Μνημόνια, θα έπρεπε λογικά να είναι η πρώτη, που θα........

© newsbreak.gr