Σε οποιαδήποτε κανονική χώρα, πρωθυπουργός που υιοθετεί αυτούσιους, και χωρίς καμία επιφύλαξη, τους ισχυρισμούς και τις εξηγήσεις μιας εμπλεκόμενης ιδιωτικής εταιρίας μέσων μεταφοράς σε πολύνεκρο δυστύχημα θα είχε μπει αυτόματα στο στόχαστρο σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Πρωθυπουργός που εκ των υστέρων ομολογεί ότι η εκδοχή της εταιρίας μάλλον απέχει παρασάγγας από την αλήθεια θα είχε πάει σπίτι του – με συνοπτικές διαδικασίες.

Αλλά η Ελλάδα, όπως έχουμε πει, επί κυβερνήσεως του μεταμνημονιακού αναμορφωτή της, επονομαζόμενου και «Μωυσή Β’», δεν είναι ένα νορμάλ κράτος. Εχει περάσει σε στάδιο υπερβατικής διοίκησης, όπου οι αμφισβητήσεις στο πρόσωπο του «εθνικού κυβερνήτη» ισοδυναμούν με ανεπίτρεπτη ύβρη και ασυγχώρητη αντιδραστικότητα…

Η Ελλάδα λοιπόν έχει κυβέρνηση illuminati, που συγκαλύπτουν τα κρατικά εγκλήματα εις βάρος ανυποψίαστων παιδιών, μπουκώνουν τα μέσα ενημέρωσης για να τους αποθεώνουν και στέλνουν στην πυρά ως «ψεκασμένους» όσους τολμούν να διαμαρτυρηθούν. Ομως, την κυβέρνηση τη μάθαμε. Το ζήτημα εδώ είναι το εξής: αντιπολίτευση έχει η χώρα; Ή, μάλλον, για να το θέσω διαφορετικά: τι είδους αντιπολίτευση διαθέτει η χώρα, που αδυνατεί να συντονιστεί σε μια τόσο κομβική συγκυρία, όχι μόνο για να ανατρέψει τον υπόλογο πρωθυπουργό, αλλά πρωτίστως για να προστατεύσει τα συμφέροντα του απλού κόσμου, που βλέπει τους πολιτικούς υπευθύνους του εγκλήματος να κυκλοφορούν ανενόχλητοι, αλλά και να εμπαίζουν την κοινή γνώμη, υποσχόμενοι ότι τα ζητήματα θα λυθούν από την (ελεγχόμενη από τους ίδιους) «ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη»;

Προσωπικά, δυσκολεύτηκα πολύ να καταλάβω την αδυναμία συνεννόησης των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης και μπήκα σε σοβαρές υποψίες με τη σπουδή του ΠΑΣΟΚ να ζητήσει σύσταση προανακριτικής επιτροπής, ανατρέχοντας σε ήδη κατατεθειμένα στοιχεία συμπληρωματικής δικογραφίας, τα οποία έκρυψε σε ένα συρτάρι ο -πολυπράγμων και χιουμορίστας- τέως πρόεδρος της Βουλής.

Αρχικά γεννάται το ερώτημα του «τάιμινγκ»: γιατί........

© newsbreak.gr